მარფას მონასტერი გამოჩნდა… ავუყევი კიბეებს მონასტრისკენ, კიბე შუაზე იყო გაყოფილი სალოცავი ბორბლებით. ნელნელა ავდიოდი… გზად ერთი-ორი მოხუცი შემხვდა მხოლოდ. თეთრ შენობასთან რომ ავედი, პირველი ფოტოებიც გადავიღე. ხეობის ხედმა სვანეთი გამახსენა, წიწვოვანი ტყის გამო, ვიწრო ხეობაში. ამით მსგავსება მთავრდებოდა. სახერავებზე, კონტურზე შემოწყობილი შეშა ტიპიურია აქაურობისთვის, და რა თქმა უნდა სალოცავი ხუთფერა დროშები… ორივე მხარეს ულამაზესი ხედები…
ნაჭამ-ჩაი დალეული გამოვედი რესტორანიდან და განვაგრძე ბოდიალი მარფას ულამაზეს ქუჩებში. ამ სოფელში არის პატარა არყის საწარმო, სადაც ხდიან არაყს ვაშლებისგან და გარგლებისგან. როგორც მეღვინეობის ქვეყნიდან ჩამოსულს, ძალიან მაინტერესებდა ადგილობრივი ალკოჰოლის საწარმო, თუმცა, დღეს დიდი ინდუისტური დღესასწაულის დივალის პირველი დღე იყო, და საწარმო დაკეტილი დამხვდა. როგორც ადრე წავიკითხე, ეს საწარმო ძველი ფოსტის შენობაშია განთავსებული. მარფას ქუჩებში…
სოფელში ასეთი შთამბეჭდავი შესვლის შემდეგ მოვხვდი სუფთა, ფიქალით მოკირწლულ ქუჩაზე, ქუჩა ვიწრო იყო, გარშემო თეთრი ქვის სახლები, როგორც ყველგან მუსტანგში, ძალიან თბილოდა. დრო იყო დამესვენა, ჩაი დამელია და ასე განმეგრძო სოფლის დათვალიერება. ცოტაც გავიარე და ჩვეული წარწერა შემხვდა Hotel – roof top restaurant, გარეთ “ბირჟა” იყო. ჩავუარე ბირჟას და შევედი. მოვხვდი “პატიოში” ისე ახლო აღმოსავლეთის…
იმას რომ ჰიმალაებში დიდი სოფლის შესასვლელთან ვარ სალოცავი ბორბლების რიგით მივხვდი. ასე წითლად შეღებილი ბორბლები პრინციპში მხოლოდ ჰიმალაებში ვნახე. ასე გამოიყურება შესასვლელი. უკვე გვარიანად მომწყურდა და ცხელი ჩაისთვის სამშობლოს გავყიდდი. აურა გავაუმჯობესე ბორბლების დატრიალებით და შემდეგ ეს სტუპები შემხვდა. სტუპებს ტიბეტურად მანტრები აწერია. ამის შემდეგ ეს შთამბეჭდავი კარიბჭე დამხვდა. როგორც მივხვდი ჯომსომი მოხერხებული ადგილი იყო…
დილით ბიჭები მიფრინავდნენ პოჰარაში. საუზმის შემდეგ გავაცილე აეროპორტში და შემდეგ თავისუფალი და კვლავ მარტო ვიყავი. მარფამდე 6 კილომეტრია. მარფა სოფელია კალი-განდაკის ხეობაში, ცნობილია უნიკალური გემრიელი ვაშლებით, მდებარეობს 2600 მეტრის სიმაღლეზე. წაკითხული მქონდა რომ სოფელი ძალიან ლამაზია, და თურმე ბრიტანეთის სამეფო კარი სწორედ აქედან მარაგდება ვაშლებით. უკანასკნელი რამდენად მართალია არ ვიცი, მაგრამ ვაშლი აქ მართლაც კარგი…
გათენდა. გამოვძვერი ოთახიდან დატენილი ფოტოაპარატით, სახურავზე ავედი და ამომავალი მზის სხივებში მთების და სოფლის გადაღება დავიწყე…. სახურავიდან თავი კიდევ უფრო მეტად მეგონა შატილში. ახლოს ახლოს სახურავები და ხის ვიწრო კიბეები ზუსტად როგორც შატილშია. ცოტა ხანში ჩემი ახალი ამხანაგებიც ამოძვრნენ სახურავზე და დაიწყო დილის ფოტოსესია. ბუდისტური შატილი. არ გაგონებთ? მონასტრიდან ისმოდა მანტრების კითხვის ხმა… შატილი –…
გამთენიისას გავიღვიძე და ცოტა ხანში ფოტოაპარატ მომარჯვებული საუზმის მოლოდინში სახურავზე ავძვერი. როგორც ყველა პატიოსან ბუდისტურ სახლს, ჩვენსასაც დროშემი ამშვენებდა. მზე ჯერ არ იყო ამოსული, ჰაერი სუსხიანი იყო, კუჭი ცარიელი, დილის ფოტოსესიისთვის იდეალური დრო და განწყობა. სასტუმროს სხვა ბინადრები ჯერ არ ჩანდნენ. აივანზე ჯიხვის თუ იაკის თავისქალა დამხვდა. და ხედი კალი-განდაკის ხეობაზე და აკრძალულ ზემო მუსტანგზე.…
ფოტოაპარატი დასატენად ჩავრთე, ჩანთა საწოლზე დავდე და ჩემი ძველი ტაბლეტით კაგბენის დასათვალიერებლად წავედი. დასათვალიერებლად მართლაც ღირდა. კაგბენი ტიპიური ჰიმალაურ-ტიბეტური სოფელია და მდებარეობს კალი-განდაკისა და რაღაც მდინარის შესართავთან. სოფელი დიდი ჩანს, ძალიან ლამაზი და აუთენტური. ჩვენი სვანებისგან და სხვა მთის ხალხისგან განსხვავებით ჰიმალაების მოსახლეობას აშკარად მეტი საღი აზრი აქვთ და სოფელი არაა წითელ-ბორდოსფერ შიფერებით აჭრელებული. გარედან…
სოფელი კაგბენი კალი-განდაკის მარცხენა ნაპირზე მდებარეობს. ქვემო მუსტანგის უკანასკნელი სოფელია, მის მერე უკვე ზემო მუსტანგის ტერიტორია იწყება. Google Maps-ის თანახმად ჯომსომი-კაგბენი 11 კილომეტრია და სიმაღლის უმნიშვნელო ცვლილება. კაგბენი 2800 მეტრის სიმაღლეზეა. ნეპალში წასვლამდე ვნახე ნეპალური ფილმი კაგბენი სადაც გმირები ამ გზას გადიან და გზაში ფათერაკეები ემთხვევათ. თუმცა ჩემთვის გზა უფათერაკო და არც ისე სათავგადასავლო გამოდგა. დილით…
