ოდესაში ავტობუსით ჩავედი პარასკევს. მგზავრობას 6 საათი მოვუნდი. გზები ისეთია შევარდნაძე გამახსენდა, არა და ავტობანი ჰქვია. ოდესაში მეგობართან მივედი. კარგი საღამო იყო და ვისეირნეთ ცოტა. აი მეორე დილა კი ძალიან წვიმიანი აღმოჩნდა, პრინციპში როგორც შემდეგი 2 დღე – წვიმას არ გადაუღია. ამიტომ ოდესის ფოტოები სულ სველი და წვიმიანი გამომივიდა. რა თქმა უნდა ოდესის გაცნობა დერიბასოვკაიას ქუჩიდან დაიწყო.
დერიბასივსკაია ცენტრალური ქუჩაა და თანაც საფეხმავლო. ოდესის ცენტრის დაგეგმარება ბათუმს ჰგავს ძალიან, ჭადრაკივითაა, ოღონდ მაშტაბებით თბილისს ჰგავს..ქუჩის შენბების უმეტესობა რესტავრირებულია.
დერიბასოვსკაიაზე ხედი სველ და ცივ ამინდში. გზა ოპერისკენ განვაგრძეთ.
ოდესის ოპერა ქალაქის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ღირსშესანშნაობაა.
ოპერის გარშემოც ძალიან ლამაზი შენობებია და სკვერი სადაც მგონი ბანზაის ხეებია მგონი თუ რაღაც ასეთი უცნაური. ოპერა კი ლამაზი სკულპტურებითაა მორთული.
ღუზა ოდესის სიმბოლოა, როგორც დელფინი ბათუმის. ისე ქალაქი თბილისისა და ბათუმის გიბრიდია. აქვე ასეთი მაჩვენებელი ვნახე და გავიგე რამდნი კილომეტრია თბილისამდე.
ასე და ამგარად ბულვარზეც გავედით. ცივი და სველი ბულვარი ბათუმის მოძმეზე გაცილებით სუსტია, მოკლე და არაშთამბეჭდავი. რასაც დანარჩენ ქალაქზე ვერ ვიტყვი.
