მაჰაბალეშვარი პრაქტიკული ინფო

მაჰაბალეშვარი დასავლეთ გატეში საკურორტე ადგილია, იგი დაახლოვებით შუა გზაზეა გოადან მუმბაისკენ. გზამკვლევებში ძალიან ცოტა ინფორმაციაა ამ ადგილის შესახებ. აქ კი ძალიან ცოტა ევროპელია. მაჰაბალეშვარი ტიპიური ინდური საკურორტე ადგილია ინდოელებისთვის და არა ევროპელებისთვის. კურორტი ზღვის დონიდან 1300 მეტრის სიმაღლეზეა და ბუნება აქ მკვეთრად განსხვავდება. აქ აღარაა დამღლელი სიცხე, არც პალმები.

პანჯიმი ღამე დავტოვე. გათენებამდე ავტობუსი შეგვააცვლევინეს, რადგან ჩვენი სლიფერი პუნეში მიდიოდა, ჩვენ კი სხვა სლიფერით კიდევ 1 საათი ვიმგზავრეთ სერპანტინებზე და მალე მოვედით ავტოსადგურზე. ბუქინგით დაჯავშნილი მქონდა სასტუმრო Vyankatesh, მაგრამ შესახლებაზე უარი მითხრეს. პატარა შელაპარაკების შემდეგ ადმინისტრატორმა პარალელურ ქუჩაზე რაღაც სასტუმროში მიმიყვანა. ნომერს არა უჭირდა, სუფთა იყო. საკუთარი სველი წერტილი, ფასი 1200 რუპი – ინდოეთისთვის ძვირი.

ცხელი წყალი ადმინისტრატორმა, რომელმაც ინგლისურად არცერთი სიტყვა არ იცოდა, ვედროთი მომიტანა. თურმე აქ ეგ ნორმალურია. მაგრამ ვინ ჩიოდა. დავიბანე, დაისვენე, გავედი გარეთ.

მაჰაბალეშვარში რომ მოვდიოდი, არაფერი არ ვიცოდი სად მოვდივარ. რომ ჩამოვედი დაღლილი და სასტუმროზე ასეთი რამე მომივიდა, ცოტა ცუდ ხასიათზე დავდექი. მაგრამ ბოლო ბოლო საკმაოდ სიმპატიური ადგილი აღმოჩნდა. ის ფაქტი, რომ ბოლო 1 თვე ძალიან ტურისტულ ადგილებში ვიყავი, სადაც ინდოელზე მეტი ევროპელი იყო, აქ კი უცებ არცერთი ევროპელი, სულ ინდოელები, ცოტა დაბნეულად და მარტოდ ვგრძნობდი თავს. ავტოსადგურთან ვიპოვე საინტერესო აბრა – ტაქსისტების გაერთიანება სთავაზობდა დამსვენებლებს მოკლე 2-3 საათიან ექსკურსიებს 550 რუპი კაცზე. გადავწყვიტე ერთ ექსკურსიაზე წასვლა. მოხერხებული იყო და რაღაც არა ინდური, ფიქსირებული ფასი რომ იყო გამოკიდებული. ინდოელი ტურისტისთვის ყველაფერი სულ სხვანაირადაა ვიდრე თეთრისთვის. მივედი ტაქსების ჯიხურთან, შევუკვეთე ექსკურსია, მომიყვანეს ინგლისურად ცოტათი მაინც მოსაუბრე ტაქსისტი და წავედით.

საქართველოსგან განსხვავებით მაჰაბალეშვარში მხოლოდ ერთი ტაქსისტთა გაერთიანების ტაქსები დადიან, მანქანები სუფთაა და მოწესრიგებული, ტაქსისტებსაც სუფთათ აცვიათ და არ ყარან ოფლის და სიგარეტის სუნით. ფიქსირებული ფასი ძვირია, მაგრამ ის მაინც იცი, რომ არ გატყუებენ.

ექსკურსიის ფარგლებში რამდენიმე გადასახედი უნდა გვენახა. მაჰაბალეშვარი მთებშია, გარშემო ხეობებია, ხედები მშვენიერია. ამიტომაც სანახავი ბევრია. გადასახედები კარგადაა მოწყობილი, თან სისუფთავეა. მოკლედ ეს რაღაც სრულიად ახალი ინდოეთი აღმოვაჩინე აქ.

საშუალო კლასის ზედა ფენა სიამოვნებით დაიარება აქ და ფოტოებს იღებენ. ფასების სიძვირეც ამით ავხსენი, რომ ეს ადგილი ჰიპი ევროპელებისთვის კი არა, არამედ საშუალოს ზედა ფენა ინდოელებისთვისაცაა. ყველა ინდოელს კი არ აქვს აქ დასვენების საშუალება. ისიც გავიგე მოგვიანებით, რომ აქ თაფლობის თვისთვის მოდიან ხოლმე.

ექსკურსის ფარგლებში მარწყვის ფერმაზეც მივედით. მაჰაბალეშვარის გარშემო ძალიან ბევრი მარწყვის მეურნეობაა, და თებერვალში სეზონის დაიწყო. მოკლედ გურჯაანი მაისში რომ არის ისე იყო, ყველგან მარწყვი იყიდებოდა. და აქაური გემრიელობა strawberry cream მარწყვი, ნაყინი და ნაღები. ძალიან გემრიელია. ჭიქა 120 რუპი ღირდა, არც ისე იაფი მაგრამ ძალიან გემრიელი.

ექსკურსიის მერე წავედი სადილის საჭმელად ცენტრალური ქუჩის ერთ-ერთ რესტორანში. არჩევანი დიდია. აქ მხოლოდ ინდური სამზარეულოა, არავითარი ჰუმუსი ფალაფელით. ბევრი ვეგეტარიანული რესტორანია. აქ პირველად ვნახე 2 ევროპელი ქალი, გამოველაპარაკე ცოტაც.

დღის დანარჩენი ნაწილი სეირნობაში გავატარე.

მაიმუნები ბევრია აქ.

აქ მოსვლა ავტობუსით შეიძლება – პანჯიმიდან, მე როგორც მოვედი, პუნედან ან მუმბაიდან. პუნედან 3 საათის სავალია.

საღამოს გერმანელები გავიცანი, ახალგაზრდები. ისინი სასტუმრო dwarka-ში ცხოვრობდნენ, რომლის მფლობელმაც მშვენივრად იცოდა ინგლისური. ოთახები კარგი იყო, ცხელი წყალი მარტო დილით, სამაგიეროდ დიდი ბაღი, და გერმანელები 1300 რუპიზე მოელაპარაკნენ. მეც იგივე ფასზე შევუთანხვდი (ვაჭრობა გერმანელებთან 2000-დან დაიწყო) და ხვალიდან გადმოსვლას დავპირდი.

გერმანელებთან ადვილად დავმეგობრდი და მარტოდ აღარ ვგრძნობდი თავს. სამივეს ძალიან მოგვწონდა აქაურობა. საღამოს ერთად ვივახშმეთ და ვისეირნეთ ცენტრალურ ქუჩაზე. სხვა ადგილებისგან განსხვავებით აქ მაღაზიების გამყიდვლები არ ცდილობენ ძალით შეგათრიონ, რამე შემოგტენონ, სიწყნარე და სიმშვიდეა, სულ სხვა ინდოეთია.

ესეც მარწყვის ფერმა.

ზოგადად სასტუმროებს რაც შეეხება, რაც ვნახე ფასები 900 რუპიზე იაფი არაფერი არაა. აქვე ახლოს არის სახელმწიფო უზარმაზარი კომპლექსი, მაგრამ დიდი ხანია მიტოვებულია. თუ ინდურ დღესასწაულებზე არ მოდიხართ წინასწარ დაჯავშნა არაა საჭირო, ისე უფრო იაფად შეევაჭრებით სასტუმროს ფასზე.

გასაყიდად ემზადება მარწყვი.